Russell Howard breekt vinger tijdens optreden

Gedurende de opnamen voor de uitzending van het programma dat op donderdag 17 november reeds te zien was en op vrijdag 18 november door BBC Three zal worden herhaald, heeft Russell Howard een vinger van zijn linker hand gebroken. Dat heeft hem er echter niet van weerhouden de eenmaal gestarte "speelse" handelingen met zijn mystery guest van die avond ─ een man die al meer dan een halve eeuw een super stuntman is ─ af te ronden.
Na de twee uitzendingen in kwestie wordt op zaterdag 19 november, tussen 22:00 uur en 22:45 uur onze tijd, de uitgebreide versie getoond, dat wil zeggen dat hetzelfde programma van de beide voorafgaande avonden te zien is, maar met de toevoeging van een optreden van een collega stand-up comedian.

Russel Howard en diens Good News-satire (1)

Zo eens per week maakt de Britse komiek Russell Howard voor de televisiezender BBC Three een satirisch nieuwsoverzicht. Meestal is die presentatie met een live-publiek dat zich dolenthousiast betoont.
Voordat de BBC met uitzending begint waarschuwt een stem buiten beeld voor strong language.
Voor het goed functioneren van zijn bedoelingen heeft deze Russell van nature een pre: hij loenst enigszins en is daarnaast in staat om dat te benadrukken. Dat heeft het grote voordeel dat hij niet eerst een clowns-neus hoeft op te zetten voordat het publiek begrijpt dat hij een olijkerd is.
Elke aflevering kent enkele vaste onderdelen, zoals Animals, waarin de ongelooflijkste dingen in verband met dieren ─ vooral honden en katten ─ worden getoond.

Russell Howard. Foto overgenomen van diens website.

Tevens, en dat schijnt zijn favoriete onderdeel te zijn, biedt elke aflevering een Mystery Guest, en die jongen moet dan raden waarom de gast in kwestie in het nieuws is geweest. Ook daar laat hij zich gaan en schuwt hij zijn ware aard niet; en zichzelf in de maling nemen vormt voor deze geweldige jongeman geen enkel probleem.
Gewoonlijk presenteert genoemde zender deze half uur durende uitzending tweemaal, en dan ook twee dagen achtereen. Wordt het een derde keer, dan duurt de uitzending drie kwartier en stelt Russell een gast voor die het laatste kwartier vult.
In de thans lopende week wordt ook weer twee dagen achtereen de nieuwste aflevering op BBC Three getoond: op donderdag 17 november, tussen 22:30 uur en middernacht; op vrijdag tussen 22:30 uur en 23:00 uur. Onze tijd, wel te verstaan.
(wordt vervolgd)

Mooier dan een minister van de Tsaar

Mijn wijze grootvader, die in 1896 enige tijd op een groot zeilschip van zijn grootvader, die als reder hem in de zomervakantie de gelegenheid had gegeven eens "iets van de wereld te zien", in de Russische territoriale wateren bij Riga voor anker had gelegen als gevolg van windstilte, kreeg persoonlijk contact met een commies die die in een roeibootje het schip kwam bezoeken en gedurende die zes weken aan boord bleef. Deze leerde mijn grootvader enige basiskennis van de Russische taal. Dientengevolge interesseerde opa zich meer dan de gemiddelde Nederlander voor de cultuur van dat land: meer voor de cultuur van vóór de Revolutie, al las hij ook wel boeken van auteurs, die Lenin en zijn hooggeplaatste medestanders een warm hart toedroegen, zoals Maksim Gorki. Ook de zanger Fjodor Sjaljapin (1873-1938) passeerde daarbij de revue.

Ik zal een jaar of acht geweest zijn toen mijn grootvader refereerde aan deze, inmiddels overleden, maar nog altijd fameuze, vocalist. Toen hij al flink wat roem had vergaard, zou de man eens optreden voor de Tsaar. Deze zou de zanger persoonlijk geraagd hebben hoeveel dat optreden zou moeten kosten. Toen Sjaljapin de prijs had genoemd, reageerde de Tsaar ietwat verbaasd met de mededeling dat zelfs zijn ministers niet zulk een vergoeding zouden krijgen. Daarop zou de grote zanger van Moedertje Rusland de onsterfelijk gebleken woorden hebben gesproken: "Maar uw minister kan ik ook niet zo mooi zingen als ik."

Ottis Schlachthof weer met Duitse cabaratiers

Op donderdag 16 september wordt, op de regionale Duitse tv-zender NDR (Hamburg/Hannover) een begin gemaakt met het programma Ottis Schlachthof dat voordien al door de Bayerische Rundfunk, en eventueel door andere regionale zenders van het Dritte Programm van ARD/Das Erste, werd gepresenteerd. Zo'n tienmaal per jaar ontvangt acteur, humorist, presentator Ottfried Fischer (geboren 1953), veelal bevriende cabaretiers en cabaretières, die uit hun lopende of direct aanstaande programma — in de meeste gevallen solo — een gedeelte voorstellen.
Het woord Schlachthof duidt op de ruimte in Beieren waar de opnamen worden gemaakt in aanwezigheid van een ethousiast publiek. In da voormalige abattoir worden optredenden en aanwezigen weliswaar niet geslacht, politici en andere openbare figuren worden er niet zelden min of meer met de grond gelijk gemaakt.
Ottfried Fischer werd met diverse cabaret- en filmprijzen onderscheiden.
De voorstelling via de NDR-tv duurt van 23:45 uur op donderdagavond tot 00:45 uur in de nacht op vrijdag 17 september.
__________
Foto: Ottfried Fischer in 2009.

Hoe houd je een intellectuele vakantie

Wat men allemaal moet doen/laten
Vertelt u nu eens — met de hand op het hart — of ook u niet al heel lang wilt weten hoe u besmettelijke ziekten kunt vermijden of hoe u een gestolen rijbewijs kunt vervangen. Het juiste advies met betrekking tot de vraag hoe men een televisieprogramma dient te presenteren, zou een uitkomst zijn voor zo menigeen die in de branche van de 'beelden in 625 lijnen' werkzaam is, waarbij er met nadruk op dient te worden gewezen dat het begrip presentatiehier heel letterlijk en direct in de vorm van een 'begeleidend personage' dient te worden begrepen. Dit laatste omdat er steeds meer — en gelukkig maar — uitzendingen worden gerealiseerd zonder dat daarbij een inmiddels ouderwets wezen als de omroepster m/v aan te pas komt.

Vijfendertig columns

Ook heel interessant kan het zijn om uit te vinden hoe u kunt vermijden te weten hoe laat het is, althans in tal van denkbare situaties. Zou u een pornofilm herkennen, of weten hoe u een lucratief beroep kiest of hoe men nu precies een ijsje dient te eten?

Ook daarop kunt u antwoord krijgen. En op nog zoveel meer. U kunt het allemaal aan de weet komen door een goed honderd bladzijden tellend boekje van Umberto Eco (geb. 1932) te lezen: Op reis met een zalm — en andere vermakelijke verhalen. In 1992 is het in Italië verschenen en drie jaar later lag het als Ooievaar-pocket in de Nederlandstalige boekhandel, al was dit reeds een herdruk van de in 1993 gepubliceerde Omgekeerde wereld. Een kleine kroniek.Het geheel bestaat uit vijfendertig columns wselke oorspronkelijk zijn verschenen inLa bustina die Minerval, een rubriek die sedert 1986 deel uitmaakt van het Italiaanse tijdschrift Espresso.
Naast de boven opgesomde instructies omtrent datgene wat men zou moeten doen — dan wel laten — om tot het gewenste resultaat te komen: bij voorbeeld hoe je telegrammen in de prullenmand gooit, of hoe je langs de douane komt, wordt ook uitgelegd hoe je voor Indiaan moet spelen en hoe men zijn of haar tijd moet indelen, en dat zijn toch alle zeer belangswekkende kwesties. Hoe men erin slaagt een loochening te loochenen, is al evenmin overbodige kennis.

Het gevaar weduwen afwenden

Voor collega's die veel boeken hebben en die ook willen houden, is het niet verkeerd om over de juiste kennis te beschikken hoe men de eigen bibliotheek rechtvaardigt. Maar misschien is het nog wel interessanter om een methode in voorraad te hebben waarmee men zich kan hoeden voor weduwen, eventueel op dezelfde wijze als voor namaak, want daar is toch een aperte overeenkomst.

Uitleg omtrent een methode het gebruik van een draadloze telefoon te vermijden, is een volkomen achterhaalde poging van de auteur, maar was dat wellicht twee decennia geleden, toen hij die opschreef, nog niet; nu is het vechten tegen de bierkaai. Ik geloof dat dit laatste ook geldt voor de methode om tegen te gaan dat men "precies" zegt.

Amerikaanse treinen en voetbal

Nog een geluk dat ik geen plannen koester om binnen afzienbare tijd met een Amerikaanse trein te reizen, zodat ik de methode die de schrijver ons daarvoor aan de hand doet, niet hoef te onthouden. Dat geldt eveneens voor de inhoud van de dertigste bijdrage in het boek in kwestie, al is de actualiteit daarvan reeds enige weken wel heel schrijnend: Hoe vermijd je over voetbal te praten.
Wat Umberto Eco daarover ook te melden heeft, beter dan mijn eigen manier om dit tegen te gaan, is er niet. Gedecideerd zeg ik dan altijd: "Ik weet niets van voetbal en ik wens ook helemaal niets over dat afgrijselijke fenomeen te weten."

Lieden die dan de ongelooflijke brutaliteit hebben om een rechtvaardiging van mij te eisen, verwijs ik steevast door naar de Officier van Justitie die veelal een eis mag stellen, maar ook hij/zij/het dient zulks achterwege te laten aangaande mijn onwetendheid en onwilligheid met betrekking tot zulke platvloerse uitingen. Waarvan akte.

Laatste bezoek van 2009 aan de inrichting

Debilisering van de Duitse politiek aan de kaak

Op dinsdag 15 december kan iedere televisiekijker die dat wenst, voor de tiende en laatste keer van dit jaar, een bezoekje brengen aan de inrichting van 'geneesheer-directeur' Urban Priol en zijn contrapunt Georg Schramm. In het thans bijna voorbije jaar hebben ze er reeds negen keer voor gezorgd dat u een klein uur per keer — met uitzondering van de zomermaanden — welkom zijn om zelf vast te stellen wat er zich zoal in hun Anstalt aan Neues voordoet qua spanningen, opwinding, irritatie over de regering van de staat, onenigheid qua opvattingen onderling. Met uitzondering van de Duitse Gelen — FDP: Freie Demokratische Partei, die tijdens het aantreden van de Zwart-Gele coalitie te Berlijn nog weer in versneld tempo heeft laten zien hoe overbodig die hele partij is. Vooral de bionisch grijnzende partijleider, Guido Westerwelle, heeft zichzelf als geen ander totaal-generaal overbodig gemaakt. Dus moet die club het in de Anstalt, terecht, veelvuldig ontgelden.

Hilarische momenten
Dat betekent dat die partij vooralsnog buiten de politiek om een ware functie vervult: het genereren van de hoon- en schaterlach van de bezoekers aan de inrichting van het Zweite Deutsche Fernsehen, dinsdagavond vanaf 22:15 uur.
Die debilisering van de Duitse (partij)politiek mag dan soms tot hilarische momenten leiden, de partij zelf is intussen afgezakt tot een volstrekt onaanvaardbaar niveau. Wat, niveau? Ja, gebrek daaraan natuurlijk.

Wedden dat het echter toch nog weer imbecieler kan en zal worden, daar in het moderne Mofrika? De gastheren die u Neues aus der Anstalt zullen presenteren in het midden van deze laatste maand van 2009, zullen u — tijdens dat hele uur voldoende stof tot verdere deprimerende gedachten omtrent de Duitse politiek aanreiken.

Vergeet u derhalve niet tijdig uw toestel in te schakelen.

__________

Afbeelding: Guido Westerwelle, chef van de Duitse FDP, de risee van de Duitse politiek en voer voor cabaretiers.

Carl Ludwig Schleich over humor en lachen

De Duitse briljante arts Carl Ludwig Schleich (1859-1922) keek verder dan zijn eigen studierichting en latere vakgebied. Als cultureel breed geïnteresseerd wezen had hij zich het schilderen en het schrijven eveneens eigen gemaakt. Eén en ander daarover valt te lezen in zijn herinneringen, die als Besonnte Vergangenheit waarin foto's zijn opgenomen, die de tekst heel aangenaam. Kort voor zijn overlijden is er een boekje van bijna honderd bladzijden van zijn hand verschenen met Aforismen, verdeeld over 23 hoofdstukken.

In het hoofdstuk Gedanken über das Lachen vinden we onder meer de volgende, soms korte, dan weer ietwat langere overpeinzingen:

Lachen ist Ebbe und Flut unseres Zwerchfells. Es ist eine Form forcierter Atmung aus Lustgefühl: Sehnsucht nach Gleichgewicht.

Witze sind Gehirnpriesen, Ganglienkitzel, Seelenschäkereien. Jeder Witz gipfelt in etwas überraschend Unlogischem.

Man lacht schändlicherweise bisweilen auch über das Verrüppelte, aber nur, wenn es sich beifallen läßt, das Harmonische zu kopieren. Ein Buckliger wird komisch wirken, wenn er Würde imitiert.

Ich sah einst einen Betrunkenen versuchen, über seinen eigenen Schatten zu springen. Gibt es etwas überraschend Unlogischeres? Es war undendlich komisch.

Die höchste Weltanschauung ist die des Humors: kein Menschengeist wird über ihn hinauskommen. Alle Genies haben Humor.

Die Menschen bei Humor zu behalten, sollte die stete Sorge der Regierenden sein.

Meer over de persoon Schleich en diens aforismen over lachen, humor en logica uit de koker van deze briljante geest heb ik opgenomen in een artikel dat sedert gisteren is te vinden op het fin de siècle cultuurweblog All art is quite useless van Rond1900.nl.